De oorsprong van Rebalancing.
Een aantal basisgedachten van Rebalancing vinden hun oorsprong in de jaren dertig. Wilhelm Reich (1897-1957), één van de mensen in de kring rondom Freud, schreef als eerste over karakterpantsers in het lichaam: het spierstelsel dat mentale en emotionele functies en disfuncties uitdrukt. Daarna volgden o.a. Alexander Lowen met Bio-energetica, Ida Rolf met ‘structural integration’, Moshe Feldenkrais met ‘functional integration’, Milton Trager met ‘psycho-physical integration’. (Trager).
Rebalancing is onder begeleiding van Osho ontwikkeld uit deze verschillende inspirerende technieken. Ze reflecteren allemaal dezelfde theorie namelijk: “dat wat we vast houden in ons lichaam, houden we ook vast in onze geest”. Hieruit volgt dat wat de geest raakt effect zal hebben op het lichaam en andersom. Dit is de basis van Rebalancing.
Ook meditatie en speelsheid zijn belangrijke elementen in het Rebalancing werk.
Meditatie betekent daarbij vooral: in het ‘hier en nu’ zijn en leven vanuit een vrije vorm die niet meer bepaald wordt door de ballast van het verleden. Aanwezig zijn bij wat je dan ook maar ervaart, NU.
Speelsheid betekent vooral: ongedwongen, vrij en zonder oordeel aanwezig zijn in lichaam en geest. Genieten van dat wat er is. Dit is essentieel voor de kwaliteit van het aanraken.
“Iedereen raakt wel eens aan. Als je gewoon iemand aanraakt is niet altijd je wezen hierbij betrokken. Als je iemand gedag zegt, is dat vaak met een ‘dode, gesloten’ hand. Je geeft je hand, maar deze wordt niet altijd echt gegeven. Het is meer diplomatiek. De hand was niet echt levend, niet warm, niet echt een ontmoeting met de ander. Soms, als je verliefd bent raak je aan op een manier waardoor er meer stroomt tussen jou en de ander, het is een opening. Door de hand ontmoet je iemand anders. Het contact is warm, levend, het vertrouwt je. Aanraken kan echt een ontmoeting met de ander zijn” . (Osho)
